"Tam 2 yıl oldu hayatımıza gireli.. Diğer yarısını bulmuş olmakla zaten dolu dolu geçirdiğimiz günlerimiz, çok özel bir şeyi yaşıyor olmanın farkındalığı vardı hayatımızda.. Senin gelişinle dolacak olan kocaman da bir boşluğumuz varmış meğer, o günlerde hiç farkında olmadığımız.. 2 yetişkin bir çocuk değil, 3 arkadaş olduk.. Hayatın hiçbir anından geri kalmadın.. Bizi de bırakmadın.. Sabahın köründe yollara düşerken bir kere bile sızlanmadan, dağ tepe bayır gezerken en keyif alanımız sendin.. Nerelerde kalmak zorunda kaldık bazen, hepsini sesini çıkarmadan keyfe dönüştürdün.. İnsanların büyük bir çocukla bile çıkmaya cesaret edemeyeceği her yola çıkma cesareti verdin bize daha küçücükken.. Tam bir bireydin aslında.. Hiç tepeden bakarak konuşturmadın kendinle, hep senin göz seviyendeydi diyaloglarımız.. Hep bunu istedin çünkü.. Her şeyi anlattık, anlar anlamaz diye düşünmeden.. Küçüktür anlamaz, aklı ermez dedirtmedin bize bir kere.. Her seferinde de sabırla dinledin.. Anlamaya çalıştın kocaman gözlerle dinleyerek büyüklerin saçma dünyasını.. Elini ver dediğimizde bir kere vermemezlik etmedin, oyunun en heyecanlı anında bile elimizden tutup kalktın.. Öyle güçlü bir güven oluşmuştu ki aramızda böyle keyifli bir anda bile beni çağırıyorlarsa vardır bir nedeni diye düşündüğünü hep hissettirdin peşimizden keyifle gelirken.. Hiç yalan söylemedik sana, hiçbir şeyle kandırmaya çalışmadık.. Bak kuş geçiyor demedik hiç mesela o anı kurtarmak için de olsa.. Hep gözlerinin içine bakarak gerçeği anlatmaya çalıştık, her seferinde anladığını görerek.. Cezalar ödüller hiç olmadı hayatımızda.. Yersen onu alırız, yemezsen bu yok demedik hiç.. Hiç izin vermedin buna.. Küçücük bir bedene kocaman bir yürekti sığdırdığın.. Kırılan, kaybolan bir oyuncağı her görüşünde üzülecek kadar kıymetini bildin her şeyin.. Bir çocuğa bakmak olarak görmedik asla seninle başlayan günlerimizi.. Yanında olmaktı sadece tek hedefimiz, geldiğin bu koskoca yabancı dünyayı sana anlatmak, seni anlamak.. Seninle büyümek belki de.. Hiç tanımadığımız bir şehirde kendimiz için gezip tozmaların arasında senin için de saatlerce park arayıp seninle hoplayıp zıplayacak kadar da saygı duydurdun kendine.. Sen hep bizden oldun.. Ne biz peşinden koştuk, ne de sen bizim peşimizden.. Birlikte yürüdük hep, en fazla keyif aldığımız şey buydu çünkü.. Bebek arabasının hapsedici rahatlığındansa bizimle yürümeyi tercih ettin hep.. Hep birlikte olmak, mekan ne olursa olsun birlikte vakit geçirmek.. akla gelmeyen şeylerden keyif ortamları yaratmak.. Pazartesileri artık daha bir zordu senden sonra.. Yine de her sabah anlatarak evden çıkışlarımıza el sallayarak cevap verdin.. Hiç kaçarak gitmedik senden.. Sensiz yapacağımız şeyleri sensiz yapmaktansa hep sonraya erteledik keyifle, sonrasına yine birlikte planlar yaparak.. Hep seninle birlikte zaman geçirmenin yollarını aradık, yanından kalkıp bir iş yapmaktansa o işe seni de dahil etmenin yollarını aradık hep.. Kıracaksın düşüncesiyle hiçbir eşyamızı kaldırmadık yerinden.. Hiçbir dolap kapağını kilitlemedik.. Birlikte keşfettik her şeyi seninle.. Çok güldük çokta eğlendik.. Zaman zaman her ne kadar hissettirmemeye çalışsakta, gözümüzde en ufak bir kaygı gördüğünde gelip sarıldın o kocaman yüreğinle her seferinde hissederek.. Sana bir bebek, bir çocuk gibi davranmamıza izin vermedin hiç.. Boyundan büyük dersler verdin bazen bize.. Annenle şaşırarak birbirimize bakakaldığımız öyle çok an yaşattın ki.. Bu küçücük bedenle gelen kocaman dünya karşısında anne baba otoritesi oluşturmak yerine gelen bu arkadaşla birlikte büyüyen 2 insan olmaktı aslında bizim tek yapabildiğimiz.. Şimdi yolunu dört gözle beklediğimiz dördüncümüz ile de daha neler yaşatacaksınız bize kim bilir..
İyi ki doğdun Era, İyi ki geldin.. Şu dünyada saflığın doğallığın varlığına bir kez daha inanmamızı sağladığın için.. Sevginin bambaşka boyutları olduğunu bize her gün farklı şekillerde yaşattığın için.. Dahası kocaman yürekli bir arkadaşlığa bizi dahil ettiğin ve bizi her gün seninle biraz daha büyüyen insanlar yaptığın için.."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder