Anne Olmak..

Haşhaş tanesi büyüklüğündeki bir kalbin sesini duyarak başlayan süreç.. Bir mucizeyi taşımak karnında.. Daha onu görmeden, tanımadan sevmek.. Vücudunu paylaşmak.. Canına can, kanına kan katmak.. Hareketleriyle varlığını hissettiğin o müthiş zamanlarda bir anda duran dünya.. 9 ay 10 gün boyunca tüm sıkıntıları görmeyecek kadar çok sevmek birini.. Bulantılar, kusmalar, alınan kilolar, nefes darlıkları, kabızlıklar, hayatında bir gece bile yüzü koyun yatmamışken 9 ay 10 gün boyunca başka pozisyonlar aramak her gece mutlu mesut, vücuduna arının bıraktığı iğnenin acısını hiç duymayıp ona birşey olurmu diye kaygılanmak sadece, son günlerin onca kiloyu taşımaya çalışan belinin ağrılarını duymazdan gelip onun rahat olmasına odaklanmak her seferinde, arabanın her freninde geçirilen her kazada canının acısından çok ona birşey olmasının kaygısını taşımak ilk, son günlerinde yarattığı baskının zorluğundan ziyade erken gelmemesine dua etmek derdinde olmak.. 9 ay 10 gün boyunca birini hiç görmeden delice sevmek.. Dahası hayatında belli bir noktaya gelmiş, refaha ulaşmış bugün orada yarın burada gezerken bir anda bütün rahatını, vücudunu bozacak alt üst edecek bir karar almak.. Mantıklı düşündüğünde asla açıklanacak bir durum olmamasına rağmen bunu severek yapmak.. Ve gelen yumuk yumuk eller, açılamayan gözlerle bambaşka bir boyuta geçmek.. Yüzüne soluyan o küçücük savunmasız nefes ile gelen tarif edilemez duygular.. Sonrası uykusuz geceler, kendini unutup odaklandığın bambaşka bir hayat, hep bi yetişme telaşı, darmadağın bi beden.. Tüm bunları unutmak, full şarj olmak için küçücük bir gülümsemenin yettiğine şahit olmak inanılmaz bir şekilde.. Dahası o kadar sıkıntı, o kadar yorgunluğun üzerine bir daha aynı kararı almak.. Sağlıklı düşündüğünde delilik değil de ne.. Ama yapıyorsun.. Hiç düşünmeden hem de.. Küçücük bir gülüş, ufacık bir sarılış, sana doğru atılan minik bir adım, "anne çişimi tuvalete yaptım" cümlesi karşısında iş hayatındaki en büyük başarılarında bile hissetmediğin kadar büyük hissetmen kendini.. Kariyer, sunumlar, eğitimler, başarılar, terfiler.. Ne kadar da anlamsızlaşıyor bir anda.. Dünyada saflığın kaldığı tek yerin onun bakışları olduğunu gördükçe daha da güçlenmek.. Hayatımın en zor ama en keyifli dönemi diyebilmek hala kırılmış tırnaklarla, kusmuk kokulu tişörtlerle dolaşırken ortalıkta..

Hem sonsuz duygusallığı hem de sonsuz gücü aynı bedende barındırabiliyor olmanın adı aslında annelik.. Her bir an seni farklı farklı duyguların kıyılarında dolaştırırken diğer taraftan kendini tüm dünyaya kafa tutacak güçte hissetmek.. Hele hele bir de artık "annecim, anneler günün kutlu olsun, bunu senin için yaptım" diyen kocaman iki çift göz olmuşsa artık karşınızda.. Hiç merak etmeyin tüm dünyaya kafa tutabilirsiniz.. Ve tüm dünyaya kafa tutabilecek güçte çocuklar yetiştirebilirsiniz..

"Bir toplumu değiştirmek isterseniz önce annelerden başlayın" sözünü hiç unutmayın.. Bilinçli anneler bilinçli nesiller yetiştirir.. Etrafı boşverin, sadece çocuğunuzun gözlerinin içine bakın, ne yapmanız gerektiği sadece orada gizli..

Kendine güvenen ve empati yapabilen nesiller yetiştirebilmek dileğiyle..

Emek eden tüm annelerin anneler günü kutlu olsun..